19th Sunday in Ord. Time (C)

ANG MATUOD NATON NGA MANGGAD

Maathag ang pagtumud sang aton Ginuong Jesus nahanungud sa klase sang mga manggad nga aton gina-angkon sa sining kinabuhi. May manggad nga “ginasulud” sa puyo nga nagakagisi kag gani sarang makawat ukon mabuhinan, kag may manggad nga “ginahatag” nga wala sang suludlan, pero indi makawat kag indi man mabuhinan.

Ang nahauna nga klase sang manggad amo ang manggad nga dutan-on, nga sarang naton madula sa oras nga tanan. Mga manggad nga indi naton madala kon kita magtaliwan sa sining kinabuhi… mga manggad nga “nagapabug-at” lamang sa aton mga painu-inu kag kaangtanan sa isa kag isa. Ini nga klase sang manggad suno sa aton Nahauna nga balasahon sang nagligad nga Dominggo gikan sa Libro sang Manugwali, manggad nga WALA SING KAPUSLANAN! Ngaman? Tungud ini nga manggad “ginapangabudlayan mo sa bug-os mo nga kaalam, ihibalo kag kinaagman, apang bayaan mo lang ini sa tawo nga wala magpangabudlay sini!... Ang tanan mo nga ginahimo sa bug-os mo nga pagkabuhi, wala sang iban nga ginadala kundi palaligban kag kasakit sa tagipusoon!”

Ang ikaduha nga klase sang manggad amo ang manggad sang isa ka suluguon nga MATUTUM nga nagahanda sa oras nga tanan sa pag-abut sang iya agalon, sa bagay nga  nagabuhat siya sang MAAYO sa iya isig-kasuluguon. Ang iya GINAHATAG nga manggad sang may KAALWAN KAG PAGHIGUGMA amo ang MATUOD NGA MANGGAD!

Tatlo man lang ka butang sa ibabaw sang duta ang indi naton mapalagyuhan, mapaindi-an o mapalagyuhan. Pat-ud kag sigurado nga magaabot ini sa aton tanan. Una, ang Sakit o Balatian. Bisan luyag man naton o indi, magaluya gid ang aton lawas o magahuyang gid ang aton mga kaluta-lutahan. Ikaduha, amo ang Pagtigulang ukon ang pag-edad. Bisan luyag man naton o indi, magatubo o magadugang gid ang aton edad. Magatig-a kag magakuryanot ang aton mga guya kag panit nga sang una, daw sa ano kahumok kag kakinis hikap-hikapon. Ikatlo, ang Kamatayon. Bisan luyag pa naton o indi, kag bisan sin-o ka man, bata man o tigulang, matambok, maniwang, may asawa o bana, laon o binayaan, bisan ano pa man ang imo estado sa pangabuhi, pat-ud nga mapatay gid kita. Kay ang kamatayon daw isa ka makawat nga wala naton mapaktan kon san-o maga-abot kag mangawat sa aton.

Gani sa Ebanghelyo, aton mabatian ang madamu nga mga pulong nga ginhambal sang Ginuo. Ini nga mga pulong indi lamang simple nga panugyan, kundi mga “MANDO” gid sa aton sang Ginuo. Kay bilang mga tawo nga nagatuo sa iya o manunubli sang Langit, dapat kag kinahanglan nga kita preparado kag nakaaman gid, sa oras nga tanan, sa pag-abot niya.

Sa panahon subong, ang iban sa aton nagapanumdom sang “Reincarnation”, nga kon mapatay man sila nga wala nakaaman o indi preparado, sila hatagan pa gid sang ikaduha nga kahigayunan agud maluwas. Apang klaro gid sa Sulat sa mga Hebreo: “ang tawo ka-isa lang mapatay kag pagkatapos sina, amo ang paghukom” (Heb. 9:27) Ang Simbahan wala gid nagapabor sa “Reincarnation” kay kon matuod ina, mangin balik-balik lang ang aton pagpangabuhi. Amo gani nga may ara kita nga “Last Sacraments”  ukon Sakramento sang Pagbadlis magataliwan na sa sining kalibutan, tungud sila aton ginapabalunan (viaticum) sa ila pagpanglakaton padulong sa kabuhi sa iya sini kapupun-an. Ngaman mabalik ka pa sa duta kon ang imo ginapadulungan kahimpitan ukon ‘fullness’- kapupun-an na sang kabuhi. Apang ini tanan dapat pagahandaan sa pag-angkon sang matuod nga manggad nga aton ginatipon sa isa ka matarung nga pagkabuhi diri sa duta. Preparado o nagapreparar gid man bala kita sa aton pag-ambit sang Diosnon nga kabuhi?

POETRY

YOU LIGHT UP MY LIFE

(by Andrea Dietrich )

You are the light of my world my precious son filled my days with happiness and fun. Always smiling, never blue how quickly you grew. Pure delight you shine so bright. Strive in all you do now, and for your whole life through. Spread your wings and fly; my job is done. You are the light of my world my precious son.

ANECDOTE

THE PRIEST IS DYING

An old priest was dying. He sent a message for his banker and his lawyer, both church members, to come to the Rectory.
When they arrived, they were ushered up to his bedroom. As they entered the room, the priest held out his hands and motioned for them to sit on each side of the bed. The priest grasped their hands, sighed contentedly, smiled, and stared at the ceiling. For a time, no one said anything.
Both the banker and lawyer were touched and flattered that the priest would ask them to be with him during his final moments. They were also puzzled; the priest had never given them any indication that he particularly liked either of them. They both remembered his many long, uncomfortable sermons about greed, covetousness, and avaricious behavior that made them squirm in their seats.
Finally, the banker said, "Father, why did you ask us to come?
The old priest mustered up his strength and then said weakly, "Jesus died between two thieves, and that's how I want to go."

FOOD FOR THOUGHT

“It's only when we truly know and understand that we have a limited time on earth -- and that we have no way of knowing when our time is up -- that we will begin to live each day to the fullest, as if it was the only one we had.” (Elisabeth Kubler-Ross)