PAGKABANHAW– PAGPANIBAG-O!
Tawohanon ang magpainu-ino nga ang kamatayon amo ang “katapusan” sang tanan. Ang aton nga mga ginpangabudlayan, daw halos ginhuyop lang sang hangin… ang aton mga tinamakasan, daw sa bula lang nga nadula… ang aton mga kaangtanan, daw isa lamang ka umalagi nga ginbatyag– kon ang kamatayon mag-abut sa aton kabuhi. Amo gani nga ang kadamuan sa aton nagapanumdum nga ang kamatayon isa ka kalutusan– isa ka kapierdihan. May hulubaton gani nga nagasiling: “We fight in order to survive!”
Kon ang kabuhi isa ka pagpakig-away agud kita mabuhi, dapat nga magmadinalag-on kita sa sini nga patag, apang aton lamang makit-an nga wala gid bisan isa sa aton nga makapugong sang halit sang kamatayon. Wala sang makusog nga makasiling nga siya nangin madinalag-on sa pagpakigbato sa kamatayon, tungud ang kamatayon isa ka bahin sang kamatuoran sang aton kabuhi! Tanan kita magapadulong gid sa sini nga kamatuoran sang aton kabuhi!
Diri nagahatag sa aton sang iwag ang DOMINGGO SANG PAGKABANHAW. Matuod nga may kamatayon, kag ayhan ini nagakahulugan sang aton pagkalutos , apang sa pihak nga bahin, ginpakita sang aton Ginuo nga ang “kalutosan” nangin isa ka sadsaran sang isa ka KADALAG-AN! Paagi sa pagkabanhaw, ginda-ug sang aton Ginuo ang dalit sang kamatayon, kag Iya nga ginpahayag nga ang kabuhi wala nagatakup sa kamatayon, kundi nagasugud lamang ini sang isa ka bag-o nga halintang.– ISA KA BAG-O NGA KABUHI SANG PAGKABANHAW!
Siling sang isa ka pari sa iya nga pagpamalandong: “We should be thankful that through Christ’s resurrection, it gives us the needed hope to courageously face life’s challenge in spite of everything. That without the resurrection our suffering would be meaningless, our belief in God would be nothing, our love would be fruitless and our death would be in vain. It is better not to be born anymore. “This resurrection gives us unfai-ling hope in God’s testament of love: we pass over from the bondage of Satan to the freedom of Christ, we pass over from an insecure world to the certainty of the Kingdom of God and we pass from mortal lives to the abiding presence of God. Thank God I am alive!”. Again, we should be thankful for this.
Also, we should be thankful that Jesus calls us His friends, his intimate friends in spite of what we have done. Just like what His apostles have done to Him. He did not accuse them of leaving Him alone in crisis. He gave them a chance to make up of their lives again because he knew them and us too to Him. He knows our fears, our doubts, our fragilities, our self-centeredness and our unfaithfulness. He knows our best and our worst moments, our ups and downs, our vulnerabilities, brokenness, stupidities, mistakes and hang-ups. He knows us fully and yet in spite of these, he loves us unconditionally. He really knows us from head to foot without any reservation and still likes us and loves so much. It’s about getting to know us, getting to know our strengths and weaknesses and building our self-esteem based on our strength.
Ang pagkabanhaw sang aton Ginoo nagadala sa aton sa isa ka bag-o nga pagpanglakaton nga amo ang nagahatag sa aton sang isa ka bag-o nga panulok sa pahanungdan sang aton kabuhi. Ini nagapahayag nga ang tanan sa sining kalibutan magalipas lamang, kag ang aton kabuhi isa ka DAKU NGA PAGHANDA sa aton ginatulok kag ginapaabut nga KAPUPUN-AN sang kabuhi nga aton pagapakig-ambitan sa Ginhari-an sang aton amay sa langit– ang aton Manunuga. Ang aton kabuhi diri sa duta isa lamang ka paghanda sa nagahulat sa aton nga kabuhi kaupod sa aton nga Amay, sa kabuganaan sini!
Nabanhaw na ang Ginuo! Nagbag-o na bala kita?
No comments:
Post a Comment