Easter Sunday (C)

PAGKABANHAW– PAGPANIBAG-O!

Tawohanon ang magpainu-ino nga ang kamatayon amo ang “katapusan” sang tanan. Ang aton nga mga ginpangabudlayan, daw halos ginhuyop lang sang hangin… ang aton mga tinamakasan, daw sa bula lang nga nadula… ang aton mga kaangtanan, daw isa lamang ka umalagi nga ginbatyag– kon ang kamatayon mag-abut sa aton kabuhi. Amo gani nga ang kadamuan sa aton nagapanumdum nga ang kamatayon isa ka kalutusan– isa ka kapierdihan. May hulubaton gani nga nagasiling: “We fight in order to survive!”

Kon ang kabuhi isa ka pagpakig-away agud kita mabuhi, dapat nga magmadinalag-on kita sa sini nga patag, apang aton lamang makit-an nga wala gid bisan isa sa aton nga makapugong sang halit sang kamatayon. Wala sang makusog nga makasiling nga siya nangin madinalag-on sa pagpakigbato sa kamatayon, tungud ang kamatayon isa ka bahin sang kamatuoran sang aton kabuhi! Tanan kita magapadulong gid sa sini nga kamatuoran sang aton kabuhi!

Diri nagahatag sa aton sang iwag ang DOMINGGO SANG PAGKABANHAW. Matuod nga may kamatayon, kag ayhan ini nagakahulugan sang aton pagkalutos , apang sa pihak nga bahin, ginpakita sang aton Ginuo nga ang “kalutosan” nangin isa ka sadsaran sang isa ka KADALAG-AN! Paagi sa pagkabanhaw, ginda-ug sang aton Ginuo ang dalit sang kamatayon, kag Iya nga ginpahayag nga ang kabuhi wala nagatakup sa kamatayon, kundi nagasugud lamang ini sang isa ka bag-o nga halintang.– ISA KA BAG-O NGA KABUHI SANG PAGKABANHAW!

Siling sang isa ka pari sa iya nga pagpamalandong: “We should be thankful that through Christ’s resurrection, it gives us the needed hope to courageously face life’s challenge in spite of everything. That without the resurrection our suffering would be meaningless, our belief in God would be nothing, our love would be fruitless and our death would be in vain. It is better not to be born anymore. “This resurrection gives us unfai-ling hope in God’s testament of love: we pass over from the bondage of Satan to the freedom of Christ, we pass over from an insecure world to the certainty of the Kingdom of God and we pass from mortal lives to the abiding presence of God. Thank God I am alive!”. Again, we should be thankful for this.

Also, we should be thankful that Jesus calls us His friends, his intimate friends in spite of what we have done. Just like what His apostles have done to Him. He did not accuse them of leaving Him alone in crisis. He gave them a chance to make up of their lives again because he knew them and us too to Him. He knows our fears, our doubts, our fragilities, our self-centeredness and our unfaithfulness. He knows our best and our worst moments, our ups and downs, our vulnerabilities, brokenness, stupidities, mistakes and hang-ups. He knows us fully and yet in spite of these, he loves us unconditionally. He really knows us from head to foot without any reservation and still likes us and loves so much. It’s about getting to know us, getting to know our strengths and weaknesses and building our self-esteem based on our strength.

Ang pagkabanhaw sang aton Ginoo nagadala sa aton sa isa ka bag-o nga pagpanglakaton nga amo ang nagahatag sa aton sang isa ka bag-o nga panulok sa pahanungdan sang aton kabuhi. Ini nagapahayag nga ang tanan sa sining kalibutan magalipas lamang, kag ang aton kabuhi isa ka DAKU NGA PAGHANDA sa aton ginatulok kag ginapaabut nga KAPUPUN-AN sang kabuhi nga aton pagapakig-ambitan sa Ginhari-an sang aton amay sa langit– ang aton Manunuga. Ang aton kabuhi diri sa duta isa lamang ka paghanda sa nagahulat sa aton nga kabuhi kaupod sa aton nga Amay, sa kabuganaan sini!

Nabanhaw na ang Ginuo! Nagbag-o na bala kita?

Good Friday (C)

THE POWER OF THE CROSS

Sentenced to die on the cross, Jesus was made to suffer the worst type of punishment reserved only for the worst type of criminals.

Prior to His crucifixion, Jesus was scourged, beaten with rods, and a crown of thorns pressed into His skull. Aside from the extreme physical pain He endured, Jesus must have felt so alone seeing Himself abandoned on the cross by almost all His apostles, save for His mother and three women, along with John. After a few hours of agonizing emotional and physical pain amid the jeers and insults of those who came to witness His humiliation, Jesus expired.

Jesus’ only power is the power to attract, to draw us towards Him and not to force Himself on us. If for Him, “there is no sorrow like my sorrow’’ (Lam 1:12), it is because Christ on the cross is God who continues to suffer in love despite humanity’s continued refusal to be loved, our withdrawal into ourselves from our union with God who has become like one of us.

It would be hard, indeed, to see the cross of Christ as a sign of victory if we are not able to realize that it was not just the mere endurance of the suffering of Jesus that saved us, but rather the love and forgiveness of Jesus that is the source of our salvation. Jesus’ act of sacrificing His life was full of compassion, which in its simplest terms means to “suffer with love.’’ We can find no greater proof of God’s love for us that the willing sacrifice of His Son Jesus who died on the cross for love of us.

The cross begins to make sense the very moment we see that love is more powerful than anger, hatred, and death. The cross of Christ, far from being a decoration or just an external badge of identity, is the very substance of our pain and struggle. It tells us there is hope for us even at our very worst and seemingly trying and helpless situations. It extends beyond us both ends of the scale: It measures our life and gives meaning to it.

HOLY THURSDAY- LAST SUPPER

SULUGU-ON NGA NAGAHUGAS

  Suno sa pagsulundan sang mga Judeo, kon may mag-abut gani nga bisita, ang tag-iya sang balay nagasugo sa iya mga sulugu-on sa paghatag sang labador kag tubig nga pagahugasan sang mga tiil sang ila mga bisita- tungud ini bahin sang ila nga kasugu-an sang 'pagpaninlo'. Ang suluguon magadala sang tubig kag labador, kag ibutang ina sa atubang  sang bisita nga magakuha sina kag magahugas sang iya mga tiil sa atubang sang tag-iya sang balay. amo lang ini ang buluhaton sang sulugu-on- ang magdala sing tubig kag labador nga pagahugasan, kag sang tuwalya nga palamahiran.

  Lain ang ginbuhat subong sang aton Ginoo sa sining hitabo sang Iya nga katapusan nga panihapon kaupod sa Iya mga gintutun-an. Sya nga amo ang 'tag-iya' wala magsugo sa Iya mga sulugu-on kundi Sya mismo amo ang nagdala sang hulugasan kag tubig sa atubang sang Iya mga gintutun-an, kag Sya mismo ang naghugas ang ila mga tiil! Indi sang 'normal' ang ginhimo sang aton Ginoo kon i-base ini sa pagsulundan sang mga Judeo. Sya nga amo ang agalon, nagbuhat sang butang nga sobra pa sang sa buluhaton sang isa ka sulugu-on! Ginhimo Niya ini nga nagasiling: "Subong nga ginbuhat Ko ini sa inyo, kamo man, dapat maghinugasay sang tiil sang isa kag isa!"

  Ginapakita lang sang aton Ginoo, nga may yara na nga lain nga kahulugan ang pag-alagad. Indi na ini katulad sang pag-alagad sa daan nga kasugu-an, sa diin 'nagalantaw' lamang ang tagbalay, kundi sya mismo amo ang magabuhat sang buluhaton  sang isa ka sulugu-on para sa nagadayon sa iya puluy-an. ang pag-alagad indi lamang pagtalupangud sang mga kinahanglanon nga ginapatuman sang kasugu-an, kundi ini PAGPAKIGBAHIN sa kabuhi  sang iya isigkatawo. Amo gani nga ang aton Ginoo nagsiling kay Pedro: "Kon indi mo pagpahugasan ang imo mga tiil, indi ka na mangin-kabahin nakon!"- "You are not a part of me!"

  Ang paghugas sang tiil isa ka patima-an nga ginapahayag sang aton Ginoo nga kita bilang Iya mga gintutun-an dapat magpakigbahin sa kabuhi sang tagsa-tagsa- "Be involved and be a part of his being!" Sa aton panahon nga nagaluntad ang tuman nga pagpaiya-iya, kita ginahangkat sining ginbuhat sang aton Ginoo sa Iya mga apostoles. Kon kita mga sumulunod sang aton Ginoo, ano ang aton ginbuhat nga masiling naton nakigbahin gid kita sa kabuhi sang aton isigkatawo, ilabi na gid ang mga nagakinahanglan, mga wala-wala, kag mga ginasika-sika? Sa sining semana Santa, aton pamalandungan sing mapinangamuyu-on ang aton mga buluhaton. May ginbuhat gid bala kita nga masiling naton nakigbahin kita sa kabuhi sang aton isigkatawo, ukon sa gihapon, naluoy matuod kita, pero asta lang tulok ukon asta lang sa baba? Tulukon naton ang aton Ginoo, Sya nga agalon, nagpaubos sang Iya kaugalingon kag nakigbahin sa kabuhi sang Iya mga gintutun-an sa pag-alagad sa ila tubtub sa Kamatayon!

PALM SUNDAY (C)

PAGDAYAW SANG MGA SALIMPAPAW!

Semana Santa na naman. Tanan kita nanamian gid kon mag-abot ini nga semana. Ngaman? Tungod sa madamu nga rason. Para sa iban, ini panahon sang bakasyon sa eskwela ukon obra. Ini tion sa pag-upod sa barkada para mag-”hiking” ukon maglinibod. Tsansa man ini sang iban agud makapauli sa probinsya agud makita ang mga daan nga mga abyan kag kadugo. Sa mga may ara, tion ini agud magrelax upod sa pamilya sa mga ‘beaches’ ukon ‘resorts’. Sa mga nagapakuribong sa balay, ini semana sang wala puway nga nilantaw sang ‘tv’, telebabad, ukon ininom upod sa mga amigo kag amiga.

Nanamian kita sa Semana Santa sa madamu nga rason magluwas sa rason nga ginhatag sang Dios para dire. Ini nga semana wala naton ginatawag nga “vacation week’, ukon “friendship or acquaintance week”, ukon “rest week”. Halin pa sang una, ang mga Kristiano nagatawag sini nga “HOLY WEEK” – Balaan, Sagrado o Santo nga Semana. Ngaman gintawag nila ini nga “Balaan, Santo kag Sagrado”? Kag santo, balaan kag sagrado pa gid man bala ini nga semana para sa akon kag sa imo karon?

Aton ginasugdan ang Semana Santa paagi sa pagbasa sang malawig nga Pasyon o Kasakit ni Kristo. Aton ginapamatian ang iya mga inagyan nga pag-antus, kasakit kag kamatayon sa Kalbaryo. Kag ini nga Pasyon sang Ginuo amo gid mismo ang nagahimo sa sining semana nga balaan, santo kag sagrado. Paagi sa iya Pasyon, ang aton Dios naghatag sa aton sang pamatuod kon ano Niya kita ka palangga – ginpanginmatyan Niya kita! Ginpakita sang Dios nga bisan ano pa ang matabo, upod Sia naton sa aton mga pag-antus kag handa magbayad sang iya kabuhi para sa aton mga sala.

Ginasaulog naton ang Semana Santa paagi sa paghanduraw sang mga hitabo sa diin nagsulud ang aton Ginuong Jesus sa Jerusalem sa tunga sang mga pagdayaw sang mga tawo: “Hosana sa anak ni David!” Si Haring David nga “lolo” sang aton Ginuo, nagpakigbato sa makusog nga si “Goliath” agud sa paghatag sang dungug sa Israelinhon, nga gindaug-daug kag ginalikupan sang mga kaaway. Paagi kay David, nakita ang “kusog” kag “gahum” sang Diyos sa bagay nga ang mga Israelinhon nagakabig sa ila kaugalingon nga “pinili” nga rasa sang Diyos tungud sila mga kaliwat ni Abraham!

Ini nga laragway sang pagkahari ni David, naga-panalaytay sa ginapa-abut sang mga Israelinhon nga Manluluwas gikan sa mga nagapigos sa ila, kag ang mga buhat nga ginpahayag sang aton Ginuo amo gid ang ila ginala-uman nga ayhan sila mahilway na sa gahum sang mga Romano.

Amo gani nga sa sini nga Dominggo, ginsug-alaw nila ang aton Ginuo sang mga “ramos” bilang pagpahayag sang pagdayaw sa Diyos tungud yari na Siya, nagapasulud sa Jerusalem agud sa paglansar sang isa ka lihuk nga ayhan mangin ila kahilwayan sa pagka-ulipon sang mga Romanhon.

Apang sa wala nila ginadahum-dahum, ang aton Ginuo gali nagsulud sa Jerusalem agud maghalad sang Iya nga kabuhi, indi para mahilway sila sa gahum sang mga Romanhon, kundi agud mahilway ang tanan nga mga tawo sa kasal-anan! Daw ano ang ila PAGKAPASLAW sa kay Kristo!

Kita man gina-agda sang aton Ginuo sa dalan sang Krus, indi sa dalan sang kadayawan! – amo ini ang Iya dalan– ang dalan sang MATUOD NGA KAHILWAYAN!

5th Sunday of Lent (C)

PAGBULIG NGA MAKABANGON

Mahapus sa aton ang magbasol sang iban nga tawo sa mga kalainan kag kakulangan nga aton makita kag nahibal-an sa ila. Kon kaisa, nalipay kag nakunyag pa gani kita sa pagsugilanon, dala tum-ok, nahanungod sa mga kasaypanan sang iban nga mga tawo. Apang ang Ebanghelyo subong nagaagda sa aton nga maghinayhinay kita sa pagpanghusga. Dapat kita mangin maluluy-on kag mapinasiensyahon tungod kay kita tanan may ‘baho’ kag kasaypanan, nga swerte ta lang, wala kita nadakpan sa akto. Tanan kita nagakinahanglan sang kapatawaran sang Ginuo.

“May isa ka babaye nga ginakabig nga ‘buang’ sang tanan, tungod kay naga-estorya sia sa iya kaugalingon sa ‘publiko’ kag nagapati nga sia nagapakighala kay Kristo mismo kag si Kristo nagasabat man kuno sa iya. Dayon may isa man ka pari nga nadestino sa sina nga parokya, nga sang pagkabati niya nahanungod sa babaye, nagpanumdom nga sarang niya sia maayo kag mabuligan nga magbalik sa kamatuoran.

Isa ka adlaw, nagsumalangay sila sa dalan. Ang pari nagmuno, “Tuod kuno nga nagaestorya ka kay Kristo?” “Yes, sir!”, siling sang babaye, “nagaestoryahanay kami ni Kristo sa adlaw kag gab-i!” Dayon ang pari naghambal, “Ti pwede ako kahinyo sing pabor sa imo? Pwede mo bala mapamangkut si Kristo kon ano ang katapusan nga sala nga akon ginkompesar sa iya?” Ang babaye nagsabat, “Syempre Sir, Ikaw pa! Para sa imo, pamangkuton ko sia!”

Sang masunod nga adlaw, nakita sang pari ang ‘buang’ sa plaza, gani ginpalapitan niya sia kag ginpamangkut, “Ti naestorya mo gid man si Kristo kagab-i?” “Yes, Sir!”, sabat sang babaye. “Ti ano kuno ang katapusan ko nga sala nga ginkompesar ko sa iya?”, pamangkut liwat sang pari. Ang babaye nagsabat: “NALIPAT NA KUNO SIA!”

Amo ina ang Pagpatawad sang Dios. Kon kita mag-hinulsol kag magpangayo sang patawad Niya, ang aton mga sala ginapanas o ginatinlu-an kag ginakalimtan niya.

Sa sining katapusan nga Dominggo sang kwaresma, ginapahayag sa aton kon ano gid ang kahulugan kon ngaman ang aton Ginuong Jesus, nagpakatawo kag nagpuyo upod sa aton– Siya nagkari agud mangin timaan nga ang aton Amay sa langit, wala NAGAKONDENAR sa Iya mga tinuga, kundi Siya padayon nga nagalab-ut sa aton paagi sa pagpatawad kag paghigugma. Nahangpan Niya ang aton kaluyahon, bisan ang aton masami nga pagpakasala.

Sa pihak nga bahin, wala man Siya “nagatolerar” sa aton sa pagpakasala, kundi Iya kita gina-agda sa paglakat sa isa ka “dalanon sang pagpanibag-o”. Amo gani nga sa aton Ebanghelyo subong sa pagsumalang sang aton Ginuo sa isa ka babayi nga nakasala sa pagpangin-lalaki, nga ginkondenar, kag ginpamatbatan sang kamatayon paagi sa pag-bato sa iya sa tunga sang ila “plaza”, ang aton Ginuo, “nag-apin” sa iya, ukon “naghangup” sa iya sitwasyon, apang ang panghangkat sa gihapon sang aton Ginuo nga “maglakat siya, kag dili na magpakasala liwat.”

May huyog kita sa masami, katulad sang mga nagkondenar sa babayi, nga mag-akusar kag magkondenar sa aton mga isigkapareho nga nakasala. Ayhan tungud ini siguro sa balatyagon nga mas maayo kita sang sa ila. Apang nausisa ta bala ang aton kaugalingon nga ayhan basi sobra pa kita sa aton ginakondenar, ugaling wala lang kita madakpan ukon matalupangdan? Basi nagakondenar lang kita agud “matakpan” ang aton kasal-anan?

Amo ini ang ginbuhat sang mga tawo sa babayi, apang sang ginpat-pat na sang aton Ginuo ang ila mga kasal-anan, amat-amat man sila nga nadula! INDI KITA MAGPANGKONDENAR sa baylo BULIGAN TA ANG NAKASALA NGA MAKABANGON!

4th Sunday of Lent (C)

ANG AMAY NGA NAGAHULAT

May isa ka amay nga may bata nga 4 ka tuig. Isa ka adlaw, nakita sang bata ang iya amay nga nagakaon sang tinapay samtang galantaw sang ‘tv’ sa sala. Dayon nagsiling sya  sa iya kaugalingon, “Gusto ni Tatay magkaon sang tinapay samtang nagainom sang gatas. Timplahan ko si Tatay sang gatas!” Gani dalidali sya nga nagkadto sa ila kalan-an kag nagbutong sang pulungkoan pakadto sa kusina. Ini nagkurit sa salog. Dayon nagtongtong sya sa pulungkoan kag todo nga ginbuksan ang ‘aparador’ gani naglitik ang kristal sang pihak nga cabinet sang maigo ini. Dayon sia nagkuha sang baso kag aksidente nga nasalapay ang duha pa gid ka baso nga nagkalabuka! Pero ang bata wala labot. Ang iya lang ginapanumdom, “Timplahan ko si Tatay sang gatas!”

Ang Amay sang bata nagapasalipod sa pwertahan kay nakakita sini ang tanan kag nagapanumdom kon akigan niya bala ang iya bata o indi. Nagdesisyon sia nga pabay-an lang danay ang bata. Dayon ang bata nagpanaug sa pungkuan kag nagkadto sa ‘refrigerator’. Ginbuksan niya ini kag ginkuha ang isa ka “gallon” sang gatas. Dayon ginbutang niya ang baso sa salog kag ginbuboan sang gatas. Syempre kay daw indi sia makadala sang ‘gallon’, diutay gid lang ang iya napasigo-sigo nga gatas sa baso. Ang kalabanan sang gatas naula sa salog. Matapos maggabang ang baso, lipaylipay nga ginbitbit ini pakadto sa ‘living room’ nga nagasinggit, “Tay, may ara ako nga inughatag sa imo!” Samtang nagahilapit na sia sa iya Amay, dimalas gid nga nasandad sia sa ila ‘floormat’ kag nabuy-an niya ang baso sang gatas.

Dayon nagtindog ang bata kag nagtulok sa iya palibot. Nakita niya ang mga buka nga baso, ang nag-anaw nga gatas, gaabri nga ‘cabinet’ kag ang iya Amay nga puno sang gatas sa guya. Dayon sia nagtangis. Samtang sya nagahibi, sya nagtulok sa iya Amay nga daw nagapamangkot, “Anhon mo ako, Tay?” Ang Amay nagyuhom lang. Wala niya nakita ang bata nga bag-o lang nagwasak kag naghigko sang iya balay. Ang iya nakita amo ang isa ka diutay nga bata nga ginapalangga gid niya sang tuman. Gani nagpalapit sia sa bata kag ginhakus ang iya bata nga nagasiling: “Anak ko ikaw!”

Kon maghala kita nahanungod sa Dios bilang aton Amay, nagahambal kita sa sahi sang Amay nga pareho sang amay sini nga bata. Ang Dios Amay nga nagapalangga sa aton sang minatuod kag sobra-sobra bisan kita masami nagakahulog sa sala.

Kon aton gid usisa-on sing maayo, sa tatlo ka mga personas sa palaanggiran sang “Prodigal Son”, daw ang MANGHUD gid amo ang pinakasikat sa aton panglantaw kag pamatyagan. Ayhan ini tungud, ang kalabanan sa aton daw may kaangid sa gin-agihan sang manghud nga bata, sa aton adlaw-adlaw nga pagkabuhi. Tanan kita masami may “tendency” nga mangin katulad sang manghud. Kon ara kita sa kahamungayaan kag kabugana-an sang kabuhi, madali kita “mag-usik” sang mga butang nga yara sa aton– waldas diri, waldas didto… halus amigo ta ang tanan kag halos ang tanan nagapangamigo man sa aton… halus kilala kita bisan diin kita magkadto tungud ang ginalantaw lang sang aton mga “barkada” amo ang aton kabuganaan. Apang kon mag-abut na gani ang kapi-ot sang kabuhi, aton matalupangdan nga nangin “ma-usikon” gali kita sa ginpaambit nga kabuganaan sang Diyos– kag diri kita makadumdum nga ang aton gali pagkabutang ginpahulam lang sang “Dios”, nga daw sa halos nalipatan ta na gani sang kita may ara pa! Kag makamuklat kita sa “mapa-it” nga kamatu-oran nga pila gid lang gali ang aton “matuod nga mga abyan”, kon may ara gid man nga mabilin sa ila! Ang Amay gid lang ang matuod nga “makabaton” sa aton. Siya ang MATUOD NGA ABYAN! Dali, MABALIK kita sa IYA!... NAGAHULAT SYA SA ATON.