3rd Sunday of Lent (B)

TEMPLO KAG MERKADO

Ang tawo o isa ka butang nangin sagrado kon ini malapit sa Dios. Ang pinakamalapit sa Dios amo ang labing balaan. Ang pinakamalapit sa Dios amo man ang pinakasentro sang kalibutan.
Ang pinakabalaan nga lugar sadto anay sa panahon ni Kristo amo ang siudad sang Jerusalem. Ini tungod sang TEMPLO-ang balay sang Dios-sa diin mabatyagan ang iya presensya. Kag ang pinakasagrado nga bahin sang templo amo ang ginatawag nga ‘holy of holies’, nga ginasulod lamang sang pinakamataas nga pari sa isa ka bes sa bug-os nga tuig, sa ‘Yom Kippur’, ang adlaw sang pagkilala kag paghinulsol sang kasal-anan. Ang ‘holy of holies’ amo ang pinakasentro sang kalibutan.
Ang templo sa panahon ni Kristo amo ang ikaduha nga templo.(Kay ang nahauna amo ang templo ni Haring Solomon, 1000 BC) Ginpatindog ini ni Zerubbabel kag sang mga Judio sadtong 537 BC, sa ila pagbalik gikan sa pagkatapok sa Babilonia. Dayon ginpadaku kag ginpatahum ini ni Haring Herodes. Mabasahan naton sa Ebanghelyo nga ang obra ni Herodes nakalab-ot na sa 46 ka tuig. Nag-umpisa ang pag-obra sini sa 19 BC kag natapos sa 64 AD. Kag pagkaligad sang anum ka tuig (70 AD), ginguba man lang sang mga Romanhon. Ginadayaw gid sadto ang katahum sang templo. Isa sang mga hulobaton nagasiling: “Ang wala makakita sang Jerusalem, wala makakita sang siudad nga matahum”.
Ang templo nagapatimaan sang presensya sang Dios. Dira sa Pulong nga nahimo nga tawo, kay Jesus, mabatyagan naton ang presensya sang Dios. Sa iya lamang mabanaag ang laragway sang Amay. Gani nasiling niya nga ang nakakita sa iya nakakita man sa Amay. Ang matuod nga manugsimba magasimba “paagi kay Kristo, upod sa iya, kag dira sa iya”, kay sya lamang ang makahatag sang Espiritu Santo kag sya ang matuod nga Templo sang Dios. Sia ang pinakasentro sang kalibutan, sang kasaysayan kag kaluwasan.
  “Indi ninyo paghimu-a nga balaligyaan ang balay sang akon Amay!” Amo ini ang mga pulong sang aton Ginuo sang Iya ginpamaliskad ang baligyaan sang mga manugbaligya sa sulud sang templo. Tuman gid kataas ang pagtahud nga ginhatag sang aton Ginuo sa Templo tungud ini amo ang puluy-an sang Iya nga Amay. Ang Templo ukon ang Simbahan, sa aton karon naandan nga pagtawag sa sini, isa ka du-og sa diin nagasumalang ang katawhan sa paghiusa sa Diyos nga iya Tagtuga. Diri sa sulud sang Simbahan, ginahimo naton ang pagpakig-angut sa Diyos nga labing Balaan sa tanan… ini nga pagpakig-angut indi matumbasan sang kwarta ukon sang ano man nga material nga mga bagay.

Ang Simbahan indi sang merkado! Sa merkado, ang tanan sarang mo maangkon kon ikaw may kwarta, kay ang tanan nga ginabaligya, ginapresyohan! Sa merkado, may katumbas ang ginabaligya! Ang merkado madamo sang higko tungud ang manugbakal kag manugbaligya nagakalhit lang bisan diin, bisan pa may ara na gid nga basurahan! Ang importante sa merkado nga may nagakahanabo nga transaksyon nga ginatumbasan sang bayad!

Sa panahon sang aton Ginuo, kina-andan sa mga komersyante ang magbaligya sa templo tungud ini ginagamit nila sa ila paghalad sa Diyos, ang diperensya lang nga sa ila nga pagbaligya sang halad, nalipatan na nila ang GINAHALADAN NGA DIYOS kag gani, nadula man ang pagrespeto kag pagtahud sa Balaan nga Duog!

May pagrespeto man bala kita sa Balay sang Diyos?

ANECDOTE

ST. MARTIN OF TOURS

St. Martin was originally an officer in the Roman army.
One bitterly cold winter’s day he was riding out of the town of Amiens in France, when at the city gates he beheld a beggar almost destitute of clothing, shivering with cold. No one had had the charity to give him a worn-out garment. Martin, moved with compassion, drew his sword and cut his warm military cloak in half, giving one piece to the beggar. He then rode on. The next night he had a dream, or rather a vision. He saw Our Lord Jesus Christ, surrounded by angels, wearing the half-cloak which had been bestowed on the beggar, and saying to the angels: “Look, this is the garment which Martin gave to me.” This dream led to Martin’s conversion; he was baptized, and was more liberal in almsgiving than ever. Later on he was made a bishop, and led a saintly life. God regards what we do to our fellow-creatures as done to Himself. ed to give up drinking for Lent.”

FOOD FOR THOUGHT
“No act of virtue can be great if it is not followed by advantage for others. So, no matter how much time you spend fasting, no matter how much you sleep on a hard floor and eat ashes and sigh continually, if you do no good to others, you do nothing great.” 

 (St. John Crysostom )