3rd Sunday of Easter (A)

NAGA-UPOD SIYA SA ATON

Ang sentro sang sugilanon sa Ebanghelyo amo ini: Nabanhaw si Jesus! Indi bala amo ini ang aton ginapahayag sa panahon sang Pagkabanhaw? Apang ang duha ka mga gintutun-an nga nagbalik sa Emaus kag nagasugilanon sa dalanon wala makamulalong nga si Jesus atong nasumalang nila sa dalan kag nag-upod sa ila. Ini tungud kay ang ila mga mata ginbalabagan sa pagkilala sa Iya (24:16). Sang ginpamangkut sila ni Jesus kon ano ang ila ginahambalan samtang nagalakat sila, natingala sila nga ang tawo nga nagpamangkut amo lang ang nagapuyo sa Jerusalem nga wala gid makahibalo sang natabo didto sa nagligad nga mga inadlaw.

Ngaa nga wala nila makilal-i si Jesus? Sa wala pa naton sila mabasol, dumdumon naton nga nagdulog sila nga nagpangasubo (24:17). Indi bala nga kita man nagadulog kon kita ginabug-atan sang mga palaligban, kon indi maayo ang aton kangtanan sa isa kag isa, ukon may grabe nga hitabo nga nagapapas sang aton mga pagkabutang? Ginadulman ang aton panghuna-huna kag indi naton makita ang Dios. Gani nagapangamuyo kita upod sa Salmista: “Ipakita mo sa akon ang dalan sang kabuhi; ang kapupun-an sang kasadya sa Imo luyo, ang kalipay nga dayon sa Imo tuo nga kamut” (Sal 16:11).

Isa ka tawohanon nga reaksyon ang pagkapaslaw sa mga tawo nga ginhigugma naton sang lubos, ginsaligan naton kag ginalauman, kag sa ulihi matalupangdan naton nga kabaliskaran gali sa aton ginapa-abut ang ila nga batasan, pag-ginawi kag mga buhat… ang imo ginkabig nga abyan, amo man gali ang nagapakala-in sa imo! Daw tinaklapan ka sang langit kon ang imo ginasaligan, amo man ang mag- “man-og” sa imo! Ang ginakabig mo nga amigo ukon amiga, amo man ang una nga magahaklab sa imo kon ikaw nagatalikod… amo man ang nagalibak kag nagapakalain sa imo! Daw sa kabudlay na magsalig liwat… kabudlay na maghigugma liwat… kabudlay na magpasimpalad liwat. Maayo pa magpaukoy nalang kag magpahimuyong sa imo kaugalingon nga kutiba!

Amo ini ang nabatyagan sang mga gintutun-an. Sa pagkamatay sang aton Ginuo, ang “tanan” para sa ila, napatay man! Amo gani nga mansig-lakat na lang sila agud mapahilayo sa ila di-maasoy nga kasubo! Apang ang aton Ginuo padayon nga nagatudlo sa ila nga ang problema masolbar lamang kon ini GINA-ATUBANG!

Matuod nga napatay ang aton Ginuo, apang matuod man nga Siya nabanhaw! Amo gani nga dapat sila MAGSUGUD LIWAT kay sa Iya pagkabanhaw, may BAG-O nga kabuhi! FACE A BRAND NEW LIFE    EVERYDAY...GIVE YOURSELF A CHANCE TO LOVE AGAIN! Sa aton Ginuo, makalantaw kita sang isa ka matahum nga KABUHI SANG PAGBAG-O! Amo ini ang kahulugan sang Iya nga pagkabanhaw– sa Iya may paglaum kita… sa Iya may kusug kita sa pagsugud liwat sa isa ka pagpanglakaton… sa Iya indi sang imposible ang pagkabuhi sang matarong!

Ayhan ginbuko ni San Lukas nga isa lamang ang ginhingalanan nga sumulunod sa nagpanglakaton– si Cleopas. Ang isa pa gid ka gintutun-an amo ang tawo nga gina-updan sang nabanhaw nga Ginoo sa iya pagpanglakaton. Mahimo nga sia ikaw ukon ako.

LIGHTER SIDE:

JESUS AND MOSES

Jesus and Moses were hanging out in Heaven one day when they got to discussing their mutual boredom.

Moses said, "Hey Jesus, you know what we haven't done in a while? Go down to Earth and perform some miracles."

Jesus thought that was a great idea, so the two of them hopped onto a cloud and floated down to a city.

"What miracle would you like to perform first?" asked Moses.

"I think I'll walk on water," replied Jesus. "Last time I did that the people really went wild!"

So Jesus walked to the edge of a lake surrounded by hundreds of people, took a step onto the water ...

And promptly sank.

Confused, he stepped out of the water, tried again ...

And sank for a second time.

He turned to Moses and said, "I don't know what's wrong. Last time I did this it worked like a charm!"

To which Moses replied, "Well Jesus, you have to remember: last time you did this you didn't have holes in your feet."

FOOD FOR THOUGHT

Friendship improves happiness, and abates misery, by doubling our joys, and dividing our grief.
(Joseph Addison)

2nd Sunday of Easter (Divine Mercy Sunday)-A

ANG PILAS NGA NAG-AYO SA ATON

Ang Ebanghelyo subong nagahatag sing labi nga pagtamud sa pagkilita-ay ni Tomas kag sang nabanhaw nga Jesus, isa ka semana pagkaligad sang Domingo sang Pagkabanhaw. Ini ang balasahon sa bisan ano nga tuig sang liturhiya– tuig A, B, C.

Masami nga ginakabig naton si Tomas nga isa ka “nagaduha-duha.” apang labing maayo nga magpamalandong kita: ngaa bala wala gid magpati si Tomas sa pagpanaksi sang iban pa nga mga gintutun-an nahanungud sa nahauna nga pagpakita sa ila sang nabanhaw nga si Jesus? Madamu nga manugtu-on sang Biblia ang nagasiling nga  mahimo nga ang kabangdanan sini amo ang “may kaangtanan sa sikolohiya sang tawo.” Sa nahauna nga ginsaysay sa Ebanghelyo ni Juan, sang ang iban nga mga gintutun-an nagpamatok sa pagkadto ni Jesus sa Betania (tungud kay Lazaro) bangud sa katalagman, si Tomas nagpabutyag sing malig-on: “Dali, maupod kita tanan sa Manunudlo, agud MANGINMATAY kita upod sa Iya!” (Jn 11:16). Ang daku nga pagdayaw kag pagtuo ni Tomas kay Jesus nagatudlo sa iya nga si Jesus makahimo sing bisan ano nga buot Niya. Nakasaksi sia sang mga milagro ni Jesus! Sa iya tagipusu-on, nagpati sia nga si Jesus indi magtugut nga mahanabo ang bisan ano nga masubo nga hitabo. Subong man, kon mahanabo ang amo sina nga hitabo, ang daku nga paghigugma ni Tomas kay Jesus nangin kabangdanan nga maghuna-huna sia nga mas maayo pa nga mapatay upod kay Jesus– nga mangin sentro sang iya kabuhi– sang sa mabuhi nga wala sia sing kaangtanan sa Iya.

Nahanabo gid ang “di-maayo kag wala ginala-uman nga hitabo” - napatay ang Manunudlo. Indi Niya kaupod si Tomas tungud kay nagpalagyo ini.Nawasdak ang mga halandumun ni Tomas dayon wala mapati sa iya kaupdanan nga mga gintutun-an. Para kay Tomas, ang pagpati magakahulugan sang pagbayaw sang iya mga ginalauman kag mga ginakalipayan dira kay Jesus. Indi niya luyag nga marumpag liwat ang amo nga mga paglaum kag mangin kasubo liwat!

Nagpakita liwat si Jesus, kag malulo nga nagpangabay kay Tomas nga tandugon sang iya mga tudlo ang Iya mga pilas. Samtang ginasabdong ni Jesus ang di-pagtuo sang iban nga mga gintutun-an, matalupangdan nga malulo Sia kay Tomas. Nakahibalo Sia nga ang pangduha-duha ni Tomas indi tungud sang katig-a sang tagipusuon kundi tungud sang pagkapilas sang isa ka kahagugma, sang kapaslawan sang isa ka tumuluo.

Ang pagkakita sang mga pilas sang nabanhaw nga si Jesus sang una, naghatag sing bag-o nga paghidait sa mga gintutun-an (Jn 20:20). Karon, sa atubangan sang amo man nga mga pilas, si Tomas nagaangkon liwat sang pagtuo kag paglaum. Bisan pa sa aton mga inagihan sa ordinaryo nga pangabuhi, kon batunon naton  ang mga pilas sang nagligad nga panahon, makaangkon man kita sang pag-ayo kag kusog sa pagpadayon sa kabuhi!

Paagi sa sining mga pilas nga amo ang mga “marka” sang paghigugma sang aton Ginoo, Iya nga ginpahayag sa kay Tomas nga kon sa gihapon nga nagapabilin kita nga naangut sa Iya, wala kita sing dapat nga pagapangduha-duhaan!

LIGHTER SIDE:

REASON ENOUGH TO DOUBT

A popular airline recently introduced a special half rate fare for wives who accompanied their husbands on business trips. Expecting great feedback, the company sent out letters to all the wives of businessmen who had used the special rates, asking how they enjoyed their trip. Letters are still pouring in asking, "What trip?"

FOOD FOR THOUGHT

“A life of reaction is a life of slavery, intellectually and spiritually. One must fight for a life of action, not reaction.”(Rita Mae Brown)

Good Friday (A)

WALA’Y KATAPUSAN NGA PAGHIGUGMA

Asawa: “Ginahigugma mo bala ako?”

Bana: “Huo, ginahigugma ko ikaw sing tuman.”

Asawa: “Tuman gid nga handa ka manginmatay para sa akon?”

Bana: “Indi, palangga ko, ang akon paghigugma wala sing katapusan… wala sing kamatayon.”

Ikaw bala takus nga pangimatyan? May yara bala nga manginmatay para sa imo? Ang sabat sa sini nga mga pamangkut: HUO. Takus ka nga panginmatyan kag may YARA nga nagpanginmatay para imo!

Subong, hatagan naton sang tini-on ang PAGPASALAMAT sa kay Jesus nga nalansang sa Krus, nag-antus, kag namatay para sa aton. Indi naton pagpalipason ini nga adlaw nga indi kita makapabutyag sang aton personal nga pagpasalamat sa Ginoo. Ang nahauna nga Biernes Santo indi sang “Good Friday”… indi gid ato sing “Good”. MALAIN yadto… BAD… VERY BAD… tungud yadto nga adlaw, ang isa ka walay sala… isa ka INOSENTE nga tawo, ginpamatbatan sing tuman nga pagpasakit antes Sia ilansang sa Krus.

Kuntani, himuon naton ining Biernes Santo nga isa ka MAAYO NGA ADLAW paagi sa aton mga buhat sang KAAYO. Ang “Good Friday” indi lamang sang isa ka Biernes nga natabo na sang nagligad nga duha-ka-libo ka tuig. Ang “Good Friday”amo ang “SUBONG” nga adlaw kag ang tanan nga mga inadlaw nga aton ginadumdum nga may pagpasalamat ang personal nga paghigugma ni Jesus para sa aton kag kita makasabat gid lang sa sini nga paghigugma paagi sa pagkabuhi sang tadlong, sang tama, sang pagkamaayo, nga nagapa-ambit sini sa aton isigkatawo, ilabi na gid sa mga kubos.

Wala na sang madamo nga mga pulong nga sarang pa makapaathag sang natabo subong. Aton lamang pamati-an kag pamalandungan ang hitabo nga subong nga adlaw, may naghalad sang Iya nga kabuhi para sa imo kag para sa akon! 

Holy Thursday- Last Supper (A)

The Language of Love

Jesus has said: the greatest expression of love is giving one’s own life for one’s friend. Today we find Jesus fulfilling his own words. In the most striking manner he offers his own life to his beloved disciples in two extraordinary ways. In one he washes their feet and in the other he feeds them with his own body and blood in the form of bread and wine. Thus Jesus institutes the sacrament of love in the Upper Room where he ate his last supper with his beloved ones.

The words and actions of Jesus are beyond the comprehension of our practical minds. The language of love can be understood only by love.

It is the most crucial moment in the life and mission of Jesus. It is filled with the pain of farewell. It is filled with anxiety of the impending suffering, rejection, humiliation and death. Jesus has already started to undergo the moments of his passion.

The disciples are totally ignorant of the condition of Jesus. They are not aware of the deep significance of that particular Pascal-meal for Jesus. It is going to be his last one with them. Jesus wants at this moment to show that he loves them till the end. Nobody can love more than that.

In love Jesus does not hold back anything for himself. In the words of St. Paul, Jesus empties himself to the extent that he becomes a servant to his disciples. St. John has brought out the picture of the serving love of Jesus very powerfully in the washing of the feet of the disciples. The Lord becomes a servant.

The washing of feet by Jesus is the proof of his love, which is willing to bend before the other in humility. It means not only being humble, but also being considerate of others, acknowledging them as they are. It means also unprejudiced love to all, to saints and sinners alike. It is the mentality of the loving Father in heaven who loves his children unconditionally and showers his blessings equally to all.

Quite deliberately, Jesus says, “I have given you an example, that you should do as I have done to you.” In this sense, the washing of feet and the Eucharist the same challenge for us, the disciples of Jesus. We are challenged to love as he loved with body and soul, in word and deed.

In the Eucharist Jesus identifies himself with the Paschal lamb. On the Passover day the Paschal lamb is sacrificed and the blood of the sacrificed lamb is shed as a remembrance of the salvation of Israelites from slavery. The flesh of the lamb is eaten during the celebration of the feast at home. Jesus substitutes the Pascal lamb with the Eucharistic lamb which is himself.

When Jesus utters the Eucharistic words over bread and wine in the Last Supper, he calls to the attention of his disciples to the sacrificial lamb. He says, this is my body broken for you, take and eat; this is my blood poured out for the remission of sins, take and drink from it.

The words that prolong the institution of the Eucharist to the present and to the future are: “Do this in remembrance of me”. With these words, Jesus entrusts us with a great tradition to be carried out till the end of the world, till he comes again.

Whenever we come together we have to remember the great love of Jesus immortalized in the Eucharist. The Eucharistic memory is not simply a recollection of the past. But it is memory which challenges our present life, behavior and relationships.

The holy Eucharist is not simply an object, but an action. In the Eucharist Jesus obliges us to discover his broken body as really present in the world in the suffering people around us. He invites us to break ourselves as the bread on the Eucharistic table and share with others. It is an invitation to come out of our selfish world to the world human relationships.

The broken body of Jesus is visible not only in human beings, but also in nature where the glory of God is becoming less and less visible by the greed of human beings. Care for the environment is an extension of our Eucharistic commitment. Let the celebration of the Eucharist continually challenge our conscience. Let it awaken us to our responsibilities to human beings and to the entire universe.

Easter Sunday (A)

NAGPAALAM NA ANG KAGAB-IHON…

YARI NA ANG KAAGANHON

Ang kapawa kag ang kadulum amo ang duha ka importante nga bahin sang tinuga kag sang kabuhi sang tawo. Ini sila simbolo man sang duha ka gahum nga nagasambuwa– kayo kag kalaut. Para sa mga tawo sadto anay– kag may yara man karon nga nagapamensar sini– may “personalidad” ini sila: sila “mga dios” nga nagasambuwa, kag ang mga tawo ginaapektohan sining ila pag-ilinaway.

Sa Balaan nga Kasulatan, ang kapawa nagapakilala sang Dios kag sang mga bugay sang Ginoo sa Iya mga gintuga. Sa iban nga bahin, ang kadulum nagasimbolo sang pagbiya sa Ginoo. Nagatuhaw ini sa kagamo, kadimalasan, kasakit kag– labi sa tanan– kasal-anan kag kamatayon.

Ang misteryo Paskwal ni Kristo– ang Iya pag-antus, pagkamatay, kag pagkabanhaw– indi lang tawohanon kag kalibutanon nga hitabo. May bahin ini nga “supernatural”. Ang Ebanghelista nga si Juan nagasugid sini bilang pagsambuwa sang kaayo kag kalaut, kapawa kag kadulum, Dios kag gahum sang kalainan. Sa wala pag mag-abut si Jesus, nalikupan sang kadulum ang kalibutan. Apang si Jesus nagkari bilang “kapawa nga nagasiga sa kadulum, nga indi madaug sang kadulum” (Jn. 1:5)- bisan pa nga kon kaisa kabaliskaran ang makita sang tawo.

Ang hitabo sang pagkabanhaw isa ka pagpahanumdum sa aton nga sa pagkamatuod, ang aton Ginuong Jesus nagda-ug sang gahum sang kamatayon sa bagay nga Iya lamang nga ginpamatud-an, nga sa Diyos, wala sang kamatayon, tungud kay ang Diyos nga aton ginatuohan amo ang Diyos sang mga BUHI!- Siya lang ang sarang makabanhaw sa aton gikan sa duog sang mga patay, agud mahatagan kita sang isa ka bag-o nga kabuhi.

Sa sini nga Domingo, ginatakup na naton ang pahina sang Semana Santa sa aton nga Kalendaryo Liturhiko, apang ini man nagahangkat sa aton sa pagpangatubang sang masunod nga pahina sang aton kabuhi! Sa Semana Santa, ginpamalandungan naton ang kasakit, kamatayon, kag pagkabanhaw sang aton Ginuo, nga amo man kuntani ang aton pag-agi sa kamatayon sa aton daan nga pagkabuhi agud kita makabutwa na sa isa ka kabuhi sang pagkabanhaw– sang kabuhi sang PAGPANIBAG-O.

Sang magbanhaw ang aton Ginoo nagabanaag na ang kalangitan. Ginpanas na sini ang balatyagon nga sadto anay madulum sa kasubo, pero karon nagabanag-banag na sa kalipay!

Sa isa ka banwa sang Alemanya, may pinasahi sila nga selebrasyon sang Pagkabanhaw sang aton Ginuo. Sa ila pagsimba, ang mga tawo nagabalon sang itlog nga nilaga, kag pagkanta sang “Gloria”, ang isa kag isa nagasantikanay sang ila balon nga itlog, kag nagatamyawanay sang ‘HAPPY EASTER”. Sa pagbuka sang kutiba sang itlog, makita ang mahining nga sulud sang nilaga nga itlog, nga amo ang simbolo sang isa ka bag-o nga tawo! Mahining, mapino, naga-inggat nga pagkatawo ang aton ginadala sa pag-ambit sang pagkabanhaw sang aton Ginuo! Ini nagakahulugan man sang pagpamukadkad sang isa ka bag-o nga pagsugud! HAPPY EASTER sa inyo tanan!

LIGHTER SIDE:

POOR SICK BOY

Marty, a little boy, was in church one Easter Sunday with his mother Doris, when he started feeling sick.

'Mummy,' he inquired, 'can we leave now?'
'No,' his mother replied, 'the service isn't over yet.'

'Well, I think I'm about to throw up.' Marty announced.
'Then go out of the front door and around to the back of the church and throw up behind a bush.' said Doris.

After about sixty seconds, Marty returned to his pew, alongside his mother.

'Did you throw up?' Marty's Mum asked quietly.
'Yes,' Marty answered, embarrassed.

'How could you have gone all the way to the back of the church and returned so quickly?' Doris demanded.

'I didn't have to go out of the church, Mummy. They have a box next to the front door that says, "For the Sick".'

FOOD FOR THOUGHT

“Let every man and woman count himself immortal. Let him catch the revelation of Jesus in his resurrection. Let him say not merely, 'Christ is risen,' but 'I shall rise.'

(Phillips Brooks)

PALM SUNDAY (A)

ANG KRUS : TANDA SANG PAGHIGUGMA

Ang ginasaulog naton subong nga Domingo amo ang pagsugud sang aton ginahanduraw nga Semana Santa– ang Semana nga sa diin ang aton Ginuong Jesukristo nag-antus, namatay kag nabanhaw. Ini nagapatpat naman sa aton sang mga kasakit nga gin-agihan sang aton Ginuo agud maagum naton ang kaluwasan tungud sang aton pagkamalalison sa kasuguan sang paghigugma sang Diyos.

Aton makita karon nga Dominggo ang “mahimayaon” ukon ang kadayawan nga ginhatag sang mga Hudiyo sa aton Ginuo nga ila ginakabig nga amo ang magahilway sa ila sa pagkaulipon sang Emperyo Romano. Ginasinggitan nila nga si Kristo amo ang ila nga “Hari”, sa bagay nga nagapa-abut sila sang isa ka kahilwayan politikal.

Apang sa pihak nga bahin, lain sang sa ginapa-abut sang mga Hudiyo, ang aton Ginuo wala magdala sang pagbag-o sang politikal nga estado sang mga tawo, kundi ang Iya nga ginbag-o amo ang ila “tagipusuon”- ang ila nga nabugto nga kaangtanan sa Diyos. Si Jesus wala magdala sang kahilwayan politikal, kundi sang kahilwayan sang kalag nga naga-id sa gapos sang sala!

Sa pasyon ni Jesus suno kay San Mateo ginapakita si Jesus nga ginlansang sa krus sa bukid sang Kalbaryo samtang ginayaguta Sia sang pangulo nga mga pari kag sang mga manunudlo sang Kasuguan: kon Sia matuod nga Anak sang Dios, magpana-ug Sia sa krus kag luwason ang Iya kaugalingon. Para sa ila, katapusan na yadto ni Jesus-kon indi Sia magpana-ug sa krus.

Nagpabilin si Jesus sa krus– apang indi tungud kay wala Sia sing mahimo. Madali Sia makapanawag sa Amay agud ipadala ang mga anghel sa pagluwas sa Iya. Apang ginpili Niya nga- “pabayaan” Sia sang Dios.

Ang krus mahangpan lamang paagi sa PAGHIGUGMA nga amo ang katumanan sang mga kasulatan. Wala ini makita sang mga nagayaguta kay Jesus; ang ila nakita amo lamang nga wala na si Jesus sing mahimo. Amo man ini ang panan-awan sang mga tawo subong nga nagatamud sa krus bilang tanda sang Dios nga nasadyahan sa pag-antus kag sa kasakit sang “makasasala nga mga tawo.” Kag ini sila  naga-antus nga may kaakig. Ang krus para sa ila isa ka eskandalo sanglit wala sing ginahimo ang Dios sa pagbalhin sang kahimtangan sang kalibutan.

Indi matuod nga wala sing mahimo ang Dios. Ang krus nagapakilala nga kon gusto nga sundon sang mga tawo si Jesus, kinahanglan nga maglakat sila sa dalan sang pagtuo, kag batunon man ang sakripisyo nga ginhakus ni Jesus. May katapusan ang kasakit, kag maaguman ini sa paagi ni Jesus– indi sa pagpalagyo diri. Nagpabilin si Jesus sa krus tungud paagi lamang diri masanagan ang mga tawo. Ang dalan pakadto sa pagkabanhaw amo man ang dalan sang kasakit. Malain ang kasakit, apang mahimo ini nga isa ka “sakripisyo”- isa ka balaan nga hilikuton.

Ang pagkahari sang aton Ginuo wala masandig sa trono nga malahalon, kundi sa trono sang tagipusuon sang tagsa-tagsa.

Sa aton pag-abi-abi sa Iya sa sini nga Domingo kabay nga Siya MAGHARI sa aton kabuhi!

Another point of Reflection:

A little boy was failing all his exams in the public school until his parents decided to send him to a Catholic school. At the end of the year the little boy came out on top of the class. When his parents asked him what made him change so dramatically the boy replied, “You see, the moment I walked into that new school and saw that guy hanging on the cross, I knew that the people here were damn serious; so I decided not to take any chances.”

The crucifix might have helped the little boy to improve his score but it is easy to see that the little boy has misread the crucifix. The man on the cross is not there to scare little boys but to show them how much he loves them. He is not there to show them what would happen to them if they misbehaved; he is there to show them that he has already paid the penalty for their sins. He is not dying on the cross for what he has done but for what you and me have done; because he loves us. He died for us.

The story of the suffering and death of Jesus which we heard in the Passion is basically a story of love – God’s love for us. How should we respond to it?

What God expects from us today is gratitude – gratitude strong enough to make us hate sin of every shade and colour; strong enough to make us translate our love of God into love of all God’s people.