KWARESMA NA!
“Mala mali malo mala contulit omnia mundo”. Ini isa ka dumaan nga hambalanon nga ang buot silingon, “Ang tanan nga kalainan sa kalibutan naghalin sa isa lamang ka mansanas”. Ang Biblia wala nakamentionar kon ano gid nga prutas ang ginkaon nanday Adan kag Eba sa Paraiso. Gani wala gid kita kabalo kon ano ato. Pwede man seguro nga indi ini ‘apple’ gid kundi star apple, pineapple, guava apple,etc… Apang sa gusto naton o indi, makatululo laway gid man ya kon tulukon o makagalanyat kag kanamiton kan-on ang mansanas.
Sa Greek mythology, si Tantalus ang hari sang Phrygia. Bilang ‘punishment’ sang mga ‘gods’ sa iya tungod sang iya nga pagpasaway sa ila, si Tantalus ginkondenar nga magtindog sa tubig nga hasta sa iya nga liog samtang ang mga prutas kag pagkaon nagalambitin sa ibabaw sang iya ulo. Kon gusto nya gani mag-inum, ang tubig naganabaw kag kon gusto naman nya magkaon, ang pagkaon ginahuyop sang hangin. Amo ini ang ginhalinan sang tinaga nga “tantalize” (nagaganyat, nagapaibog, nagapaila, etc..) nga ang buot silingon amo ang “pagtan-ay o pagduho sang isa ka manami nga butang sa tawo agud madismaya lamang sya kay sa punta, imo man lang bawion kag bay-an sya sa wala”. Ining estilo sang pagganyat amo ang aton ginaagihan kon kita GINATENTAR O GINASULAY. Kay sa pagkamatuod, ang tentasyon o pagsulay amo ang imbitasyon ukon pangagda sa pagbuhat sang mga butang nga bal-an naton nga sala, wala’y pulos kag nagahalit sa aton, sa iban, kag sa aton relasyon sa Dios. Ini nga pangagda sarang maghalin sa sutsot sang iban ukon sa aton kaugalingon nga kalipayan mismo. Ang tentasyon nagatulod sa aton sa duha ka nagasalungkaki nga padulungan suno sa klaro nga ginhambal ni San Ambrosio: “Ang demonyo nagasulay agud sya mangguba; ang Dios nagasulay agud Sya mangkorona!” Karon, paano kita makadaug sa tentasyon? Duha ka bagay: Una, ANG PAG-ILOG KAY KRISTO. Kon luyag naton makadaug sa sala kag sa panulay, dapat naton ilogon si Kristo sa iya nga PANGAMUYO, PUASA KAG PAGBANTAY sa desierto. Ikaduha, MAGLIKAW SA MGA OKASYON SANG SALA.
Kwarenta ka adlaw ang ginhatag sa aton sa aton kalendaryo sa Simbahan bilang paghanda sang aton kaugalingon sa paghanda sa pala-abuton nga pagsa-ulog sang kasakit, kamatayon, kag pagkabanhaw sang aton Ginuong Jesus. Kwarenta ka adlaw sa pagpamalandong kon bala ang aton pag-ginawi nasanto suno sa kabubut-on sang Diyos ukon nagapasunud-sunod gihapon kita sa mga pag-ganyat sang Yawa paagi sa pagpadala-dala sa mga tentasyon nga iya ginatanyag?
Ang Kwaresma isa ka panahon sa aton kalendaryo sa diin kita ginapahanumdum sang panawagan sang aton Ginuo sa pagkaayo sang aton kabuhi kag sa pagtuo sa Iyang Maayong Balita: “Repent and believe the Gospel!” Amo ini ang kahulugan sang Kwaresma, nga ini tini-on sa diin gina-usisa naton ang aton kaugalingon kon bala tadlong man ang aton kaangtanan sa isa kag isa kag sa Mahal nga Diyos.
Gina-agda kita sang aton Ginuo sa pag-upod sa Iya sa “disyerto”, sa diin Siya naghimo sang tinindugan sa pagpili sang “binu-buot” sang Iyang Amay sang sa mga kadayawan kag kamanggaran nga gintan-ay sang panulay.
Kita man sa masami, naga-agi sa madamo nga mga pagsulay sang Yawa, kag sa sining mga tini-on, ano nga desisyon ang aton ginhimo? Nakahibalo na kita kon ano ang tama kag ang sala, apang sa aton mga desisyon nga ginabuhat sa aton kabuhi, sa masami, ano bala ang aton ginpili? Ginpili ta bala si Kristo nga amo ang aton ginatu-ohan, ukon ginpili ta ang mga bagay sa diin kita makapamintaha, tungud ini ginabuhat man sang iban? Kasan-o kita naghimo sang tinindugan tungud kita sumulunod ni Kristo? Mangin ano ayhan ang aton Kwaresma?
ANECDOTE
LET NO MAN BOAST OF HIS GOOD DEEDS
A man at work in a harbor saw a little boy fall into the water.He instantly sprang in after him and got him out. He then went on with his work, wet through as he was, until the dinner hour, when he went home to change his clothes and take his midday meal. Both in the street and in his own house he was beset with questions as to how he got his clothes so wet, but he invariably gave an evasive answer. Several days later, on returning from his work, he found awaiting him at his home the boy whom he had rescued from a watery grave, together with his parents. As soon as he crossed the threshold the boy cried out: “That is the man who pulled me out of the water!” Thereupon his parents thanked him with tears for saving their child’s life. On being asked why he had kept his good deed secret, he answered in Our Lord’s words: “Let not thy left hand know what thy right hand doeth.” That man is much to be commended for his reticence ; for one who prides himself on his virtuous actions or boasts of them, loses all merit in God’s sight.
FOOD FOR THOUGHT
“There's something about it that makes sense, Lent. You give something up, and everything's more joyful.”
(Elaine Stritch)