KAHAKUG KAG KASAKON
“Isa ka Domingo, may pari nga “bombastic” nga nagsermon: “Indi kamo magsalig sa dutan-on nga manggad. Indi kamo maglagas sa kwarta. Indi ninyo kinahanglan ang kwarta pa langit. Kay sa langit, wala kwarta! Dayon ang isa ka soltero nagtindog kag nagsaligbat: “Father, ara na gali kami sini sa langit eh!” Ang pari nagpamangkut sa iya kon ngaa kag paano. Ang pamatan-on nagsabat: “Kay sa amon balay Father, wala kami pirme kwarta!”
Husto nga sa langit, indi naton kinahanglan ang kwarta. Wala sang euro, dollar o piso nga makahatag sa imo sang matuod kag wala sang katapusan nga kalipay. Apang sa duta, kinahanglan naton ang kwarta. Bisan akuon man naton o indi, indi bala nga parte sang aton pangamuyo kon magkadto kag magsimba kita sa Simbahan amo nga tani tagaan kita sang Dios sang kwarta? Kwarta nga galastuon sa aton adlaw-adlaw nga mga kinahanglanon, para sa aton mga kabataan kag para sa palaabuton? Pareho man lang kita sa punto nga ina, kay kami nga mga pari nagakinahanglan man pirme sang kwarta para sa galastuon sang aton Parokya, labi na gid para sa aton mga proyekto. Buot silingon, ang kwarta indi malain o sala. Kay ang kwarta, kon imo ginpabalhasan sing maayo, isa pa gani nga regalo sang Dios para sa aton, para sa aton pamilya kag katilingban.
Indi malain ang kwarta apang ang igpat sini maka-sililaw, gani madamu ang nagakatiplang. Amo gani nga si Kristo nagapaandam gid sa aton nga indi kita mangin ulipon kag magpabilanggo sa bisan ano nga butang, labi na gid sa kwarta. Indi naton paghimuon Dios ang kwarta. Kay ang isa ka akupan nga tawo wala nagabatyag sang kinahanglanon sang iban. Ang iya lamang kinahanglan amo ang iya nabatyagan kag ginahatagan sing igtalupangud. Bisan nasat-uman niya o indi, ang akupan nga tawo nagaya-ub o nagasimba sa iya manggad kay tungud para sa iya ang iya manggad amo ang Diyos. Gani paano pa niya maangkon ang ginharian sang Diyos kay sa iya pamatyag, ara na sa iya ang Diyos paagi sa iya mga pagkabutang? Wala na sang lugar ang matuod nga Diyos sa iya kabuhi!
May hulubaton nga nagasiling: “Beware of what you possess, because what you possess might POSSESS YOU!” Ini isa ka paandam sa aton nga madamo nga mga butang sa kalibutan nga sarang maka-ULIPON sa aton kon yara na sila sa aton nga pag-angkon… mga butang nga ginakabig naton nga “manggad” apang kon bayawon ang kwenta sa katapusan sang aton kabuhi, INDI man naton sila madala sa “pihak” nga kinabuhi!
Maathag ang pamat-ud sang aton Ginuo paagi sa palaanggiran sa subong nga Dominggo nahanungud sa isa ka manggaranon nga tawo nga nagtinipon lang sang iya nga manggad kag nagkabuhi sa patuyang kay para sa iya may malawig pa siya nga kabuhi, apang ang Diyos nagsiling: “Buang-buang, KARON GID nga gab-i MAPATAY KA!” Indi gid niya mapuslan ang iya tinipunan! Amo gani nga nagsiling ang aton Ginuo nga magtipon kita sang manggad nga “langitnon” kay amo ini ang aton sarang madala sa aton pagtaliwan sa sining kalibutan– ang maayo nga pagtamud sa aton isigkatawo, ang pagpakig-abyan, ang pagkamahigugma-on, ang pagkamapinatawaron, ang pagpa-ubos, kag iban pa nga mga manggad sang maayong kabubut-on nga indi sarang ma-ut-ut sang mga sapat-sapat kag indi sarang pag-atakon!
Tan-awon ta ang aton mga pagkabutang– kwarta, kadutaan, pagkabutang, kag iban pa. Kon mapatay ka, madala mo bala ini? Sa pagkamatuod, INDI MAN INA IMO! GINPAHULAM LANG INA SANG DIYOS! Sa bagay nga wala gid kita sing deretso sa pagsiling nga aton gid ina tungud ang matuod nga nagapanag-iya sina amo man ang aton gin-utangan sang aton kabuhi– ang Diyos nga TAGHATAG SANG TANAN!
LIGHTER SIDE:
WHAT IS YOUR JOB?
Pablo worked as a laborer at a construction site. One day he came home early from work, so his son asked him why he had returned home before his usual time.
Pablo replied, "I got fired!"
His son asked, "Why?"
Pablo said to his son, "Do you know who a supervisor is? He is the bloke who just fools around all day, watching the other guys work and doing nuthin'."
The son said, "All right, but how is that connected to your getting fired?"
Pablo replied, "The supervisor was envious of me. All of them folks thought I was the supervisor!"
FOOD FOR THOUGHT
It is not only for what we do that we are held responsible, but also for what we do not do.
(Molierre)