2nd Sunday of Lent (C)

BUKAS SA PAGPAMATI SA DIYOS

“May isa ka Pari nga nagmisa. Kag samtang sia nagasermon, iya nadiparahan ang isa ka matahum nga dalaga nga manami ang yuhom sa iya kag sige man ang tangu-tangu sa tagsa ka punto nga iya ihambal. Ang pari ‘na-excite’ kag ‘na-flattered’ bangud sini, gani naglawig iya sermon.

Pagkatapos sang iya sermon, sia nagbalik sa iya pulongkoan. Kag sang pagtalikod niya sa lin-ay, iya nakita nga ini nagayuhom man gihapon sa iya. Kag sige man gihapon ang tangu-tangu sa iya. “Maayo gid ko siguro magsermon mo!”, siling sang pari sa iya kaugalingon.

Apang sang pagtindog sang mga nagasimba para sa pagpangamuyo sang ‘Timutuo Ako’, didto kag iya natukiban ang mapait nga kamatuoran: “Ang dalaga patago nga nagkuha sang “earphones” sa iya dalunggan kag nagsulod sini sa iya bulsa. Wala sia gali ya gapamati o nagabilib sa pari kundi nagapamati sang ‘music’!”

Nagapati ako nga ining mga butang masami nga nagakatabo – sa Simbahan, sa mga olubrahan, o bisan sa aton mga puloy-an. Kita nagahulag nga daw nagapamati sa isa kag isa, apang, sa minatuod, wala gali. Ara ang aton presensya apang ang aton panumdoman malayo kaayo.

Ang nagadaguob nga tingog sang Amay gikan sa panganod nagsiling: “Ini ang akon pinalangga nga Anak. Pamatii ninyo sia!” Nagapamati gid man bala kita sa Ginuo kag nagasunod sang iya ginahambal? Indi bala duha gid ang atono dalunggan kag isa lang ang aton baba? Ngaman nanamian gid kita maghinala, magtsinismis, kag magkinatakata? Tani sa sining kwaresma, matun-an ta ang magpamati kag magpati sa ginahambal sang Dios, sang sa ginahambal sang kalibutan.

   Ang isa sa mga masubo naton nga kina-andan sa ‘pagtakup’ sang aton kaugalingon sa Diyos amo ang dili pagtalupoangud sang aton kapaltahan, sa baylo aton lang ginatulok ang kapaltahan sang iban, sa bagay nga isa sa mga naandan naton nga ginabuhat amo ang aton pag-”komparar” sang aton kaugalingon sang sa iban, ukon ang pagkomparar naton sang isa ka tawo sa aton kalapit ukon sa aton kilala. Kon may malain gani nga hitabo ukon “malas” nga mag-abut, madasig kita dayon nga magsiling: “Muna, kay katig-a gid sang iya ulo, tan-awa kundi naaguman nya gid ang para sa iya– marisi ina sa iya!” Madamo man kita sang komentaryo kon ang isa ka tawo matakdan sang sakit sa lawas. Ayhan ang iban nagasiling: “Amo gid man na ang bagay sa iya kay abusador siya sa iya maayong lawas! Tan-awa bala ako, mas maayo ako ya sa iya sang napulo ka pilo!” Madamo pa kita nga mga hambalanon nga nagatumud sa amo nga mga hitabo sa aton kabuhi.

Sa sini nga kaangtanan, ginatakpan naton ang kahigayunan sang aton Amay sa pagpahayag sang Iya nga mensahe sa aton, kag  madali naton makalimtan nga sa aton kabuhi may duog pa nga sarang naton makaayo, ukon kon maayo na, sarang pa gid naton mahimo nga mas maayo. There is always a room for improvement! Kag ang pagpanibag-o ukon ang pagpakamaayo mahanabo gid lang kon kita bukas sa mga kahigayunan nga magpamati sa tingug sang aton amay sa langit.

“Pamatii ninyo Sia”- amo ini ang panugyan sang aton Amay, sa aton nga Iya ginpadal-an sang Iya nga Anak sa pagkatawo sang aton Ginoong Jesukristo. Ang panahon sang Kwaresma nagaagda sa aton sa pagbuhin-buhin sang aton kaugalingon, agud nga mahatagan sing lugar ang Iya panawag sa paghatag sing kaayohan sa aton isig-katawo, kag sa pagpamati sang Iya Maayong Balita. We are being invited to be less and less of ourselves, and become more and more of God and of others!